februari 27, 2024
Wanneer je kiest voor een ander beroep dan krijg je logischerwijs vaak de ‘Waarom’ vraag van je omgeving. Dus toen ik medio vorig jaar aankondigde een opleiding te gaan volgen tot uitvaartbegeleider, kreeg ik deze vraag ook. Maar.. wanneer je met de dood gaat werken, zijn mensen toch nét iets nieuwsgieriger. En nu ik ervoor gekozen heb om ook Rauwdauw helemaal op de schop te doen (‘all in of all out’ is wel een beetje mijn motto 🚀) leek het mij een goed moment om jullie mee te nemen in deze beslissing.
De dood voor transformatie
Voor mij is het heel vanzelfsprekend dat de dood een plek heeft in mijn leven. Het komt voor mij niet als een verrassing dat er een dag komt dat we moeten ‘dealen met de dood’. Niet vanwege eigen verlieservaringen maar vooral door mijn angst voor de dood. Jarenlang heb ik dagelijks geworsteld met de gedachte dat ik plotseling kon overlijden. Dat heeft mij in de weg gezeten maar ook gemotiveerd om andere beslissingen te maken.
Ik realiseerde mij al heel jong dat het leven eindig is. En waar dit in mijn begin twintiger jaren vooral zorgde voor angst, lag dit later ten grondslag van mijn transformatie. En motiveerde het mij in belangrijke keuzes. Hier lees je ook meer over in deze blog voor Vereniging Leven met Dood.
In onze omgeving, interviews in magazines of in tv-programma’s zoals ‘Over mijn Lijk’ zien en horen we vaker dat onze kijk op het leven verandert zodra we geconfronteerd worden met onze sterfelijkheid. Vaak na ziekte of een verlieservaring. En in veel gevallen zorgt deze realisatie voor een positievere kijk op de grote maar vooral kleine dingen in het leven. Maar waarom komt deze realisatie dan pas? Goed.. dat is iets voor een andere blog..
Mijn persoonlijk why of Ikigai of geef het beestje een naam
Al een paar jaar maakt het urenlang achter een scherm zitten mij onrustig. Hoewel ik heel trots ben op alles waar ik aan meegewerkt heb, zoals onlangs dit project voor het Openbaar Ministerie, voelde ik steeds minder energie en passie voor mijn werk als content marketeer. Dus stelde ik mij wederom de vraag: als ik zou weten dat ik nog maar vijf jaar te leven heb, wat hoop ik dan gedaan te hebben? Toen begon mijn zoektocht naar een andere invulling van Rauwdauw. Waar eigenlijk op een natuurlijke wijze mijn ‘Ikigai’ ofwel mijn passie, missie, beroep en roeping samenkwamen. Ineens klikte het: ik ga de uitvaartbranche in. Of dat ook als uitvaartbegeleider zou zijn wist ik toen nog niet (en nu nog niet) maar één ding wist ik wel heel zeker: ik vind het belangrijk dat de dood weer én een andere plek in het leven krijgt. Vooral omdat ik zelf heb ervaren hoe de dood kan zorgen voor een diepe, innerlijke transformatie wanneer het lukt om te dealen met je angst en ongemakkelijkheid rondom het thema.
Rauwdauw: waar de dood tot leven komt
“Op Rauwdauw gaan we je laten zien en horen dat het allemaal niet zo eng en ingewikkeld hoeft te zijn. Natuurlijk wel op de manier zoals je van ons gewend bent. Met een scherp randje maar met een zachte landing.
Rauwdauw zet aan tot denken. Over de dood. En over het leven. We hopen je blik- en geestverruimende inzichten te geven en een kijkje achter de schermen in de wondere uitvaartwereld. Laten we de dood weer een plekje geven in het leven. Bespreekbaar maken. Niet wegduiken.“
Dit lees je nu op de homepagina van Rauwdauw. Maar wat betekent dit concreet?
Het voelt als mijn persoonlijke missie om met mijn content, zoals blogs en de podcast ‘Dealen met de Dood’ (whaaaa, vanaf april te luisteren!!), anderen te inspireren om over de dood na te denken en te praten. Met hun partner, familie en vrienden. Ik geloof dat de aanwezigheid van de dood júist voor zoveel meer leven in je leven kan zorgen. Voor meer diepgang en kwetsbaarheid. Maar ook voor een betere omgang met rouw en verlies.
Grip op eigen uitvaart
Daarnaast vind ik het belangrijk dat we zelf meer grip krijgen op onze eigen uitvaart en die van onze naasten. Want vaak weten we niet wat er allemaal kan en mag waardoor een afscheid toch vaak niet helemaal is zoals we gehoopt hadden. Daarnaast werk ik aan checklisten, zoals deze digitale nalatenschap checklist, waar je zelf mee aan de slag kunt. Hoewel we onmogelijk grip kunnen krijgen op de dood, kunnen we wel grip krijgen op hoe we ermee omgaan. En daar hoop ik met Rauwdauw een bijdrage aan te kunnen leveren.
Praten over de dood? Graag!
En als laatste wil ik benadrukken dat je mij altijd mag contacten over dit onderwerp. Want als zelfbenoemde ambassadeur van de dood, ben ik benieuwd hoe dit thema jou bezighoudt en welke plek de dood heeft in jouw leven. Dus reageer of bericht me als je de behoefte voelt. Ik luister en zal er niet zo snel van huiveren 😉
Veel liefs!